U prethodnom tekstu naučili smo kako je nastao orijentalni ples i dotakli smo se nekih plesnih stilova. U ovom tekstu ćemo se posebno posvetiti stilovima orijentalnog plesa. Za potrebe ovog teksta potrudiću se da vam što bolje približim određene stilove, a za dodatno znanje uvek možete potražiti na netu! 🙂
Folklorni stilovi
Folklorni plesovi su nastali među ljudima koji su ih izvodili na raznim okupljanima i proslavama. Folklorni stilovi se razlikuju od zemlje do zemlje, pa čak i unutar jedne specifične zemlje. U prošlim i u sadašnjim vremenima, folklorni plesovi Bliskog Istoka se na sceni plešu u istim, autentičnim i originalnim kostimima. Veliki broj umetničkih formi egipatskog folklora kojeg viđamo danas, predstavljen Egipatskim pozorištima od strane Mahmud Rede (Mahmoud Reda) koji je istraživao autentične regionalne plesove naroda Egipta 1950-ih godina i modifikovao njihov ples i kostime za pozorište. Neki od tih folklornih plesova možete videti i danas u izvođenju, među kojima su Raqs Assaya, Malaya Leff, Raqs Baladi, Ghawazee, Nubian i Hagala.
Primeri nekih stilova:
Fifi Abdo – Beledi (Baladi)
Yasmina of Cairo – Raqs Assaya “Cairo Style”
Khatiya Maazin – Ghawazee
Kabaretni stil orijentalnog plesa
Ono što danas smatramo kabaretnim orijentalnim plesom koji se izvodi na pozornici u fensi, lepršavim kostimima sa šljokicama i perlama, evoluiralo je tokom vremena, a prvobitno je razvijeno kombinacijom stila Awalima (žena koje su bile profesionalni zabavljači u Egiptu), “raqs baladi” (ples folklornog stila naroda) kao i uticajem zapadnih plesova poput baleta, uticajem Mahmud Redine pozorišne produkcije, pa čak i uticajem Holivuda. Ovaj legendarni stil orijentalnog plesa započeo je kao fuzija pod nazivom “Raqs Sharki”. Nakon 1930-1940. goidna, Raqs Sharki se proširio poput vatre širom sveta, a napretkom tehnologije stil Raqs Sharki se odvojio i otišao još dalje, čineći još težim samo definisanje ovog plesa.
Raqs Sharki je neka vrsta spoja onoga što je orijentalni ples bio i ono što je orijentalni ples sada. Možemo ga nazvati i zlatna sredina. Ovaj stil nastoji tome da bude fluidan, bez previše izolacija, a pun je emocija i interpretacije same muzike. Ovaj stil se dalje može podeliti u tri stila u zavisnosti od vremena kada se izvodio: Klasični stil (1930-1940), moderni stil (kasne 1940. do 1990.) i postmoderni stil (od 1990 do danas).
Kada su egipatski plesači počeli da drže časove u inostranstvu, a stranci da dolaze i imaju svoje nastupe u Kairu, došlo je do toga da su egipćani počeli da koriste zapadnjačke pokrete i stilove u svom plesu. Zbog toga je sve teže definisati postmoderne stilove ovog plesa.
Primeri:
Samia Gamal – Klasičan
Mona al Said – Moderni egipatski stil
Sahra Saeeda – Moderni egipatski stil
Randa Kamel – Postmoderni egipatski stil
Leila – Postmoderni egipatski stil
Sohaila – Dijalog o stilu
Postoje i varijacije kabaretnih stilova u kojima možemo videti uticaj određene kulture, pa tako imamo Američki kabaretni stil, Ruski, Libanski itd.
Bellydance superstars – Američki kabaretni stil
Petite Jamilla – Američki kabaretni stil
Evgenia Kopteva – Ruski kabaretni stil
Amani – Libanski kabaretni stil
Primenjeni orijentalni ples i fuzije
Kako je orijentalni ples rasprostranjen svuda po svetu, plesači su eksperimentisali sa umetnošću kombinovanja plesova i dodavanja svog ličnog pečata u orijentalni ples. Dodavan je Flamenco, Bollywood, Tango… Plesači su dodavali i neorijentalne rekvizite, takođe. Na primer, veoma popularna fuzija orijentalnog plesa je Tibal koji je postao veoma popularan u Americi, a vrlo brzo se proširio i po celom svetu. Postoji i izraz “Fantasy Belly Dance” korišćen da opiše kreativnost orijentalnih plesača i koreografija koji ne spadaju ni pod jednu kategoriju.
Tribal:
Unmata
Unmata
Fat Chance
Rachel Brice
Fantasy Belly Dance
Blanca and Ondine Dance
Yael Becker
